Wouter Bessels is journalist, online redacteur en biograaf van het veel geprezen boek over Pink Floyd: ‘De som der delen’. Hij vertelt hier in het kort hoe belangrijk het album ‘The Dark side of The Moon’ is geweest voor Pink Floyd.
Na het vertrek van mede-oprichter en geluidsbepaler Syd Barrett begon Pink Floyd in 1968 aan een muzikale zoektocht en experimenteerde erop los met albums als ‘Ummagumma’, ‘Atom Heart Mother’ en ‘Obscured by Clouds’. Van lieflijke luisterliedjes, elektronisch knip-en-plakwerk tot bluesrock en dromerige psychedelica. Al die experimenten vielen in 1971 op hun plek op ‘Echoes’, het prijsstuk van het album ‘Meddle’. Die plaat maakte de weg vrij voor het allesbepalende ‘The Dark Side of the Moon’, waarmee Pink Floyd twee jaar later definitief een plek verwierf in de rij van wereldacts.
Op ‘The Dark Side of the Moon’ verwerkt Roger Waters de spanningen die hij als rockartiest inmiddels aan den lijve ondervindt. De snelheid waarmee het leven voorbijgaat (‘Breathe’), reizen (‘On the Run’), tijd (‘Time’), de dood (‘The Great Gig in the Sky’), geld (‘Money’), menselijke tegenstellingen (‘Us and Them’) en gekte (‘Brain Damage’).
Begin 1973, als de band in de afrondende fase van het album verkeert, besluit Roger Waters nog een belangrijk element aan het album toe te voegen. Hij bestookt mensen in de EMI-studio, zoals de portier en musici als Henry McCollough en Paul en Linda McCartney, met vragen gelinkt aan de thema’s op het album, zoals ‘Ben je bang voor de dood?’, ‘Had je gelijk bij die discussie?’ en ‘Vind je nog steeds dat je gelijk had bij die ruzie?’. De opgenomen stemmen vormen soundcollages die als een rode draad door de plaat lopen en die bijna net zo belangrijk zijn geworden als de teksten en de muziek.
En dan is er de hartslag: vanaf de openingscollage ‘Speak To Me’ (toegeschreven aan Nick Mason) tot ‘Brain Damage’ en ‘Eclipse’, waarin de hartslag weer te horen is. Het is de meest logische verbinding op een album over spanningen en obsessies in het leven.
De groep werkt ruim een jaar aan het album en als de plaat in maart 1973 verschijnt, wordt die al snel gezien als een grote mijlpaal in het oeuvre van Pink Floyd. De impact van de plaat is 50 jaar na dato nog steeds even groot als bij het verschijnen. De hoes met het prisma, de hartslag aan het begin en het einde van de plaat; ze zijn onlosmakelijk verbonden met dit klassieke album. ‘Time’, ‘Money’ en ‘Us And Them’ groeien uit tot klassieke Floyd-tracks én vaste waarden in de jaarlijkse NPO Radio 2 Top 2000.
De tijdloze teksten van Waters blijven in de daaropvolgende jaren generaties aanspreken vanwege het concrete en universele karakter. Tevens markeert het album het hoogtepunt van Pink Floyd als groep. Nooit meer werken de vier bandleden zo intensief samen.