HOE ‘THE WALL’ DE LEDEN VAN PINK FLOYD UITEEN DREEF
Aanvankelijk moet ‘The Wall’ al veel eerder dan eind november 1979 klaar zijn, maar in de loop van 1978 wordt duidelijk dat dat niet gaat lukken. De voornaamste reden is dat de groep noodgedwongen Engeland moet verlaten, want er zijn financiële problemen. Het bedrijf Norton-Warburg heeft het kapitaal van de band belegd om zo de hoge belastingtarieven te ontlopen, maar daarbij is teveel risico genomen. Pink Floyd verliest ruim drie miljoen Engelse ponden en blijft met een grote belastingschuld zitten. Als belastingvluchtelingen zetten de bandleden koers richting Zuid-Frankrijk, waar in de Super Bear Studio het leeuwendeel van de plaat wordt gemaakt. Ondertussen worden onder leiding van arrangeur Michael Kamen in New York de orkestpartijen opgenomen en vertrekt de band in de lente van 1979 naar Los Angeles om het album in de Producers Workshop af te maken. De band heeft dan nog het idee om er een drievoudige elpee van te maken, maar daarvan wordt om marketingtechnische redenen snel afgezien. In Los Angeles bereiken ook de problemen in de band een ongekend dieptepunt. Toetsenist Richard Wright kan niet tegen het allesoverheersende regime van Waters en weigert om een groot deel van zijn partijen in te spelen. De vakantie met zijn kinderen en zijn vrouw Juliette, waarmee hij inmiddels in scheiding ligt, acht hij belangrijker.
Het conflict leidt tot een ultimatum van Roger Waters: of Wright verlaat de groep na de opnames, of de plaat wordt niet uitgebracht en het einde van de groep, financieel gezien, is dan een feit. Wright kiest eieren voor zijn geld, dus voor het eerste. Later zal hij wel als betaalde kracht meewerken aan de liveoptredens van The Wall. De meeste toetsenpartijen worden ingespeeld door Bob Ezrin, aangevuld met bijdragen van Waters, gitarist/zanger David Gilmour en sessiemuzikant Freddie Mandel.
Ook de rol van drummer Nick Mason komt ter discussie: zijn drumpartij in ‘Mother’, het sleutelnummer van de eerste plaatkant, loopt niet lekker, waarna Toto-drummer Jeff Porcaro wordt gevraagd om het nummer in te spelen. En ook Gilmour moet buigen voor de wil van Waters en Ezrin: de gitaarsolo in ‘One of My Turns’ is niet van zijn hand, maar van fusion-gitarist Lee Ritenour en in ‘Is There Anybody Out There?’ zijn twee gitaristen uit LA, specialisten op de Spaanse gitaar, te horen.
*𝐷𝑒 𝑡𝑒𝑘𝑠𝑡𝑒𝑛 𝑧𝑖𝑗𝑛 𝑔𝑒𝑠𝑐ℎ𝑟𝑒𝑣𝑒𝑛 𝑑𝑜𝑜𝑟 𝑗𝑜𝑢𝑟𝑛𝑎𝑙𝑖𝑠𝑡 𝑊𝑜𝑢𝑡𝑒𝑟 𝐵𝑒𝑠𝑠𝑒𝑙𝑠, ℎ𝑖𝑗 𝑠𝑐ℎ𝑟𝑒𝑒𝑓 𝑖𝑛 2015 𝑑𝑒 𝑁𝑒𝑑𝑒𝑟𝑙𝑎𝑛𝑑𝑠𝑒 Pink Floyd biografie 𝑜𝑣𝑒𝑟 50 𝑗𝑎𝑎𝑟 𝑃𝑖𝑛𝑘 𝐹𝑙𝑜𝑦𝑑.